ON THE BLOG
Punk, Beethoven en Freek Vlaarflip
Leer beter naar foto’s
te kijken door naar ze te luisteren.
Ik dwaal door het museum van Andrés Garcia
Ibañes in Olulei del Rio, Spanje en hou mijn telefoon voor de QR code die
naast het schilderij El Emperador hangt en dan klinkt het pianoconcert No5
"Emperor" Op.73 van Beethoven uit mijn mobieltje.
Het pianoconcert heeft
een epische en verbazingwekkende vitaliteit en is een eerbetoon aan
het leven. De muziek is vol ritme en is als een tumultueuze carnavalsdans.
Het schilderij dat geïnspireerd is op de
muziek van Beethoven, weerspiegelt de vrolijkheid van de mensen die over elkaar
heen buitelen en de schilder laat ze in een slinger door het
beeld vliegen. De muziek en de afbeelding vallen volledig samen en
versterken elkaar.
Een visuele afbeelding kan auditieve
klanken weergeven en 'vertalen' in haar eigen beeldtaal waarbij ritme,
(klank)kleur, een lichte dan wel donkere toets de emotionele lading bepalen.
Verschillende kunstuitingen kunnen in
elkaars verlengde liggen, kunnen elkaar bevestigen en versterken of kunnen
juist volledig met elkaar contrasteren.
Een lakentje in de wind
Een lakentje wappert in de wind. Zuchtjes
wind tillen het telkens zachtjes op.
De punt reikt voorzichtig naar de
muur maar raakt haar net niet.
De vorm van het laken is helder en simpel,
rechthoekig, zonder frivole franjes.
De kleuren zijn binnen 1 kleurtoon, ton
sur ton.
Het is zo'n kleine gebeurtenis, zo
alledaags.
Er gebeurt weinig.
Het is minimaal.
En minimalisme is het domein waar Philip
Glass in excelleert.
Het muziekstuk van Philip Glass Tissue no.
7 zou een perfecte muzikale vertaling kunnen zijn.
De cello verklankt het 'luie' lakentje, de
tinkelende piano vertolkt de wind die het laken plaagt en speels laat
wapperen.
Op de foto lijken op de muur de
pianotoetsen gevisualiseerd te zijn.
Ook hier vallen beeld en muziek samen.
Samenvallen en contrasteren
Maar wat als het beeld en muziek
samenvallen en tegelijkertijd contrasteren? Kan dat eigenlijk wel?
Dit is een foto uit de serie Not
Facebook-proof gemaakt samen met kunstenares Freek Vlaarflip. Het is een 'Big
Finger' is naar de controle die Facebook uitoefent op wat wel en niet
toelaatbaar is. Het is een vrouw die haar benen spreidt. Met een stekelige
cactus voor haar vrolijk, gekleurde schaamhaar en met haar handen ferm op haar
knieën geplaatst kijkt ze je regelrecht aan.
Ze provoceert en lijkt te zeggen "Kom
maar op!"
Deze foto zal niet om die
reden afgekeurd bij worden bij Facebook maar wel vanwege de
zichtbaarheid van een tepel.
Het is confronterend, provocerend en
tegelijkertijd krachtig en uitdagend. Het is verwant aan punk.
Punk is de stroming uit de jaren 70 die de
grote ideologieën wantrouwt en de autonomie van het individu centraal
stelt.
Deze foto is niet de duistere variant met
de zwarte, gescheurde kleding, de veiligheidsspelden, de hanenkammen
maar het laat wel het verzet tegen de grote commerciële bedrijven zoals
Facebook zien en de kracht van het individu.
En de koningin van de Punk? Nina Hagen.
Haar nummer Unbeschreiblich Weiblich is zo
toepasselijk en gaat over een vrouw die niet zo maar lijdzaam haar plicht zal
vervullen door kinderen te krijgen maar zich verzet tegen de maatschappelijke
code.
Eerst wil zij zichzelf ‘bevrijden’.
Valt deze foto samen met de punk? Qua
ideologie zeer zeker.
Contrasteert deze foto met de punk? Zeker. Punk is rauw en ongepolijst en dat contrasteert met deze foto die uitgebalanceerd en esthetisch is.
